Adam (61) verloor een half jaar geleden zijn vrouw aan kanker

“Na het overlijden van mijn vrouw lukte het me maar niet om de draad weer op te pakken. Ik kreeg veel steun van mijn kinderen en mijn buren maar ik had eigenlijk nergens zin meer in. Dat is logisch als je in de rouw bent maar ik kwam de deur helemaal niet meer uit. Ik sliep slecht en wilde ook niet meer opstaan ’s ochtends. Liever bleef ik in bed liggen. Pfff, en ik was heel erg somber.

Mijn dochter spoorde mij aan om hulp te gaan zoeken. Gelukkig kon ik snel terecht bij Bas, hier vlakbij. Samen met mijn behandelaar ontdekten we dat er nog allerlei andere dingen in mijn geschiedenis ineens naar boven waren gekomen en ik een depressie had. Het was wel fijn om met iemand te kunnen praten over mijn somberheid en verdriet over de dood van mijn vrouw.

Ik begin nu iets beter aan de dag, ik ben nog steeds verdrietig maar heb ook goede dagen bijvoorbeeld als de kleinkinderen komen.”

Adam, 61 jaar